26/4/12

Le Ballet Mèchanique


To διασημότερο και σημαντηκότερο, κατά τους περισσότερους, έργο του George Antheil γράφτηκε το 1924 για την ομώνυμη ταινία των Fernand Leger και Dudley Murphy. Ωστόσο χρησιμοποιήθηκε ως soundtrack στην εν λόγω ταινία μόλις τη δεκαετία του '90. Πλέον υπάρχουν πολλές πηγές απ' όπου κάποιος μπορεί να διαβάσει την ιστορια του Ballet Mèchanique, να δει φωτογραφίες και κυρίως να ακούσει τις ιστορικές πρώτες εκτελέσεις του έργου. Η ιστοσελίδα του Paul D. Lehrman "The ballet Mèchanique Page" είναι κατά τη γνώμη μου μια από τις πιο πλήρεις και κατατοπιστικές σχετικά με τις διάφορες εκτελέσεις του έργου ανά τον κόσμο και τα διάφορα στάδια μεταγραφής που υπέστη, κυρίως ως προς την ενορχήστρωση. Επιπροσθέτως, το ομώνυμο με το έργο λήμμα της wikipedia περιλαμβάνει μια σύντομη ανάλυση των διαφόρων μερών (rolls όπως ο Antheil τα ονομάζει).

Παραθέτω την ταινία με τη μουσική του Antheil όπως αρχικά είχε σχεδιαστεί:


Ως, ας μου επιτραπεί ο εντός πολλών εισαγωγικών όρος, "συναυλιακό κομμάτι", το Ballet Mèchanique είναι σχεδιασμένο να παίζεται χωρίς την παρουσία εκτελεστών επί σκηνής, με αυτοματοποιημένα όργανα τα οποία ελέγχουν μηχανισμοί. Εξ ού και η χρήση των μηχανικών (player) πιάνων. Τεχνικά χρειάστηκε μεταγραφές επί μεταγραφών και χρονικά χρειάστηκε 75 χρόνια από την σύνθεση της αρχικής version και 40 χρόνια έπειτα από το θάνατο του Antheil για να παρουσιαστεί το έργο όπως αρχικά το είχε οραματιστεί ο δημιουργός του. Ακολουθεί η εκτέλεση που έλαβε χώρα στην National Gallery of Art της Washington, στα πλάισια μιας μεγάλης ντανταϊστικής έκθεσης, το Μάρτιο του 2006. Τα όργανα είναι πλήρως αυτοματοποιημένα και τα οποία ελέγχει και υποστηρίζει το πρωτόκολλο MIDI και η ρομποτική τεχνολογία του σήμερα:

18/4/12

Stanisław Barcewicz

Περιπλανώμενος στα διαδικτυακά μονοπάτια του YouTube και "μπαίνοντας" ψηφιακά και αναδρομικά σε διάφορους χώρους ιστορικών συναυλιών, έπεσα επάνω στην ηχογράφηση του δευτέρου μέρους από το κοντσέρτο για βιολί του Tchaikovsky από τον Stanisław Barcewicz. O Barchewicz εκτελεί το έργο του δασκάλου του καθώς αφήνει κάθε πραγματεία περί εκτέλεσης με την απορία για το τι είδους παρατηρήσεις μπορεί να έκανε (εάν έκανε) ο Tchaikovsky σχετικά με το κτίσιμο μιας ικανοποιητικής προς αυτόν εκτέλεση. Η ταχύτητα είναι λίγο "στρετσαρισμένη" εξαιτίας της παλαιότητας της ηχογράφησης η οποία πραγματοποιήθηκε το 1905 στη Βαρσοβία, δεκατέσσερα χρόνια πριν το θάνατο του Barchewicz:




11/4/12

Καλό Πάσχα

Εύχομαι σε όλους τους φίλους του blog 


Καλή Ανάσταση με υγεία, χαρά και δημιουργία,


παρομοιάζοντας την τελευταία, σκεπτόμενος τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα, με τον, από τις στάχτες του αναγενόμενο, Φοίνικα. 

Νομίζω οι ηχητικές επιφάνειες των κατα Λουκάν Παθών του Penderecki ταιριάζουν στη φετινή Μεγάλη Εβδομάδα του Θείου Πάθους περισσότερο παρά ποτέ...


5/4/12

Pawel Szymanski - Dwie Etiudy na Fortepian

Το post αυτής της εβδομάδας αφορά στο πιανιστικό έργο "Dwie Etiudy na Fortepian (1986) (Δύο Σπουδές για Πιάνο) του συνθέτη Pawel Szymanski. Αποπάσματα του έργου του Πολωνού συνθέτη άκουσα για πρώτη φορά στο μάθημα του Δημήτρη Συκιά για το set theory στο Δημοτικό Ωδείο Πετρούπολης το 2005.



Κατά τη γνώμη μου, η σημαντικότητα και ταυτόχρονα η ομορφιά του διπτύχου αυτού έγκειται στην τεχνοτροπία του Szymanski όσον αφορά στη διάρθρωση της υφής. Χρησιμοποιεί τονικά συστατικά για τη δημιουργία μιας ίσως όχι ατονικής αλλά σίγουρα ούτε και τονικής ατμόσφαιρας. Στην πρώτη σπουδή το βασικό μουσικό υλικό είναι τρίφωνες, ως επί των πλείστων, τονικές συγχορδίες ενώ στη δεύτερη έχουμε μια ανάπτυξη της υφής αυτής και διάσπαση του συγχορδιακού υλικού σε τονικοφανείς, κλιμακοειδείς μελωδικές γραμμές. Κάτι που μου φέρνει στο νου τη σχέση αντίθεσης μεταξύ της τεχνοτροπίας του πρώτου πρελουδίου και της πρώτης φούγκας από το πρώτο βιβλίο του Καλώς Συγκερασμένου Κλειδοκυμβάλου.


Σε αδημοσίευτη συνέντευξή του στον Trochimcimczyk το 1986, ο Szymanski λέει για τη μουσική του αναφερόμενος στα βασικά συστατικά που δομούν τη μουσική του γλώσσα:

"Δεν γνωρίζω τι είναι όμορφος ήχος. Η ομορφιά, φυσικά, είναι ο βασικός άξονας για όλα τα έργα τέχνης όσον αφορά στη δομή, όχι όμως και όσον αφορά στα μικρότερα στοιχεία τα οποία την απαρτίζουν. [...] Αναμφισβήτητα η φούγκα σε Σι ελάσσονα από το πρώτο βιβλίο του καλώς συγκερασμένου είναι όμορφη, ωστόσο είναι το ίδιο όμορφη και η τρίφωνη συγχορδία της Σι ελάσσονος;"