30/5/12

Octaphonia (2009)

Για Φλάουτο (+Πίκολο), Κλαρινέτο (+Μπάσο Κλαρινέτο), Πιάνο και Κουιντέτο Εγχόρδων


Chimera Ensemble University of York 2009

Διεύθυνση: Azlee Babar

24/5/12

Κίτρινος Ήχος

Το πειραματικό θεατρικό κομμάτι του Kandinsky "The Yellow Sound" γράφτηκε το 1909 και η πρώτη του εκτέλεση έλαβε χώρα στο μουσείο Guggenheim στις 12 Μαϊου 1972. Aνήκει στον κύκλο θεατρικών κομματιών που δημιούργησε ο ζωγράφος βασισμένος στη θεωρία των χρωμάτων και τη συναισθησία. Τα άλλα τρία έργα έχουν τίτλους: Black Sound, White Sound και Violet Sound.

Κατά τα λεγόμενα του ιδίου του ζωγράφου o οποίος συχνά ζητούσε από το κοινό να "ακούσει" τους πίνακές του:

"Οι αποχρώσεις των χρωμάτων, όπως και οι αποχρώσεις των ήχων, έχουν τόσο λεπτή υφή ώστε μπορούν να ξυπνούν στην ανθρώπινη ψυχή συναισθήματα υπερβολικά όμορφα για να εκφραστούν με λέξεις"

Vassily Kandinsky 1914

Βασισμένος στο έργο αυτό, το 1974, για τη ρωσική παραγωγή του έργου, ο Alfred Schnittke συνέθεσε την ομώνυμη σουίτα μπαλέτου:



17/5/12

Γνώριμος Κινέζικος Μύθος

Κατά την κινεζική μυθολογία, η γη, τα ποτάμια, τα βουνά και η θάλασσα ήταν μια ομοιογενής χαώδης μάζα, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο σχήμα, ενώ σκοτάδι δέσποζε παντού.  Σε αυτές τις συμπαντικές συνθήκες γεννήθηκε ο P'an Ku (κατά άλλους μεταφραστές Pangu) ο οποίος τρεφόμενος από από τα υπάρχοντα στοιχεία του σύμπαντος κοιμόταν για 18.000 χρόνια. Η απαρχή του κόσμου σηματοδοτείται από τη στιγμή που ο P'an Ku άνοιξε τα μάτια του, αντίκρυσε το σκοτάδι και με ένα φύσημα διαχώρισε τα στοιχεία του σύμπαντος, αρχίζοντας μια ταξινόμηση του χάους. Με αυτό τον τρόπο, τα ελαφρύτερα στοιχεία ανέβηκαν προς τα πάνω ενώ τα βαρύτερα κινήθηκαν προς τα κάτω διαχωρίζοντας τον ουρανό από τη γη. Όσο περνούσε ο χρόνος, το πάχος της γης αυξανόταν κατά δέκα πόδια ενώ ο ουρανός απομακρυνόταν από την τελευταία κατά δέκα πόδια επίσης, μην επιτρέποντας τα δύο στοιχεία να συναντηθούν ξανά.

Αντικρίζοντας το έργο του ολοκληρωμένο, ο P'an Ku έγειρε στη γη να ξεκουραστεί, όπου άφησε και την τελευταία του πνοή. Έμελλε το σώμα του, το οποίο όντας εν ζωή δημιούργησε τη γη, μεταθανάτια να την εμπλουτίσει και να την καλλωπίσει. Η τελευταία ανάσα του δημιούργησε τους ανέμους, η φωνή του τους κεραυνούς, τα μάτια του τον ήλιο και τη σελήνη, τα μαλλιά και τα γένια του τα αστέρια και ο ιδρώτας του προσώπου του τη βροχή και τα ποτάμια. Το σώμα του έδωσε σχήμα στη γη δημιουργώντας τα βουνά, ενώ τα άκρα του καθόρισαν τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα . Οι φλέβες του δημιούργησαν τα διάφορα φυσικά μονοπάτια  και περάσματα ανάμεσα στα βουνά, η σάρκα του το χώμα και οι τρίχες του σώματός του τη βλάστηση. Τέλος, τα οστά του βυθίστηκαν στη γη δημιουργώντας τα διάφορα μεταλλεύματα και τους πολύτιμους λίθους.

Με τον τρόπο αυτό, ο P'an Ku δημιούργησε τη γη και το υπόλοιπο σύμπαν από το ίδιο του το σώμα. Αργότερα, η θεά Nüwa ανακάτεψε χώμα και νερό για να δημιουργήσει την πανίδα και τον άνθρωπο και ότι έπεται του τελευταίου.

Πηγές:

  • Cyril Birch, Tales from China, Oxford University Press, Ηνωμένο Βασίλειο 2000

  • WikiPedia



9/5/12

Τίνος είναι η κούπα

Πληροφορήθηκα την ύπαρξη του τραγουδιού εντελώς τυχαία από την τηλεόραση. Πρόκειται για ένα σχεδόν τελετουργικό παραδοσιακό τραγούδι το οποίο αναφέρεται  στην πόση του κρασιού ή του εκάστοτε χαρακτηριστικού πατροπαράδοτου τοπικού ποτού. Οι συμμετέχοντες καλούνται να πιουν πραγματοποιώντας ταυτόχρονα σπονδές προς τον ουρανό (επουράνια) και τα έγκατα (καταχθόνια) της γης. Στην ουσία, ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με την αντιπαλότητα του καλού και του κακού, μια ιδέα η που αποτέλεσε βάση για πολλές φιλοσοφικές θεωρίες και θρησκείες ανά τον κόσμο και τους αιώνες.

Η δομή του τραγουδιού μπορεί να χαρακτηριστεί ανοιχτή, εφόσον συγκροτείται από τόσες στροφές όσοι και οι συμμετέχοντες, ενώ ο στίχος αφήνει το περιθώριο να χρησιμοποιηθεί το όνομα του ατόμου που έχει σειρά να συμμετάσχει.

Το τραγούδι μάλλον κατάγεται από την Κάσσο, ωστόσο έχει υιοθετηθεί από την παράδοση της Καρπάθου, της Κρήτης, πολύ πιθανόν και από πολλών άλλων. Το Youtube έχει διάφορες εκδοχες του τραγουδιού. Με κέρδισαν 2 από αυτές, η δισκογραφημένη έκδοση από τον καρπάθιο λυράρη και τραγουδιστή Μιχάλη Ζωγραφίδη:





και το video μιας παρέας η οποία πίνει ακολουθώντας όλο το τελετουργικό του τραγουδιού. Αξίζει να σημειωθεί ότι το παραδοσιακό στοιχείο (η παρέα που τραγουδά και πίνει) υπερτερεί του φολκλορικού (παιδιά με παραδοσιακές στολές) αποκαλύπτοντας μια διαχρονική υπόσταση:


3/5/12

Η κραυγή




"Περπατούσα σ' ένα μονοπάτι με δυο φίλους - ο ήλιος έπεφτε - ξαφνικά ο ουρανός έγινε κόκκινος σαν αίμα - σταμάτησα, νιώθοντας εξαντλημένος, και στηρίχτηκα στο φράχτη - αίμα και γλώσσες φωτιάς πάνω από το μαύρο-μπλε φιόρδ και την πόλη - οι φίλοι μου προχώρησαν, κι εγώ έμεινα εκεί τρέμοντας από την αγωνία - κι ένιωσα ένα ατέλειωτο ουρλιαχτό να διαπερνά τη φύση


Edvard Munch, 22-Ιανουαρίου 1892


Ίσως η πιο διάσημη απεικόνιση της ανθρώπινης αγωνίας και απελπισίας, προφητεύοντας τους ρυθμούς του αιώνα που θα ακολουθούσε. Ο αρχικός τίτλος του έργου-οροσήμου του νορβηγού εξπρεσιονιστή Edvard Munch ήταν Der Schrei der Natur (Ο Λυγμός της Φύσης). Δύο από εκδοχές του έργου, στην Εθνική Πινακοθήκη της Νορβηγίας (1994) και στο Μουσείο Munch (2004) αντίστοιχα, κλάπηκαν και ανακτήθηκαν φέροντας διάφορες φθορές οι οποίες σταδιακά αποκαταστάθηκαν από τους ειδικούς συντηρητές. Η εικονιζόμενη εκδοχή πουλήθηκε σήμερα σε δημοπρασία στη Νέα Υόρκη, στο ποσό-ρεκόρ των 119.92 εκατομμυρίων δολαρίων.


Πόσο, αλήθεια, μπερδεμένο και μαξιμαλιστικό θα ήταν το αντίστοιχο έργο και πόσες πολλές παραμέτρους θα έπρεπε να λάβει υπ' όψη του για να επιχειρήσει να απεικονίσει το δικό μας αιώνα; 

26/4/12

Le Ballet Mèchanique


To διασημότερο και σημαντηκότερο, κατά τους περισσότερους, έργο του George Antheil γράφτηκε το 1924 για την ομώνυμη ταινία των Fernand Leger και Dudley Murphy. Ωστόσο χρησιμοποιήθηκε ως soundtrack στην εν λόγω ταινία μόλις τη δεκαετία του '90. Πλέον υπάρχουν πολλές πηγές απ' όπου κάποιος μπορεί να διαβάσει την ιστορια του Ballet Mèchanique, να δει φωτογραφίες και κυρίως να ακούσει τις ιστορικές πρώτες εκτελέσεις του έργου. Η ιστοσελίδα του Paul D. Lehrman "The ballet Mèchanique Page" είναι κατά τη γνώμη μου μια από τις πιο πλήρεις και κατατοπιστικές σχετικά με τις διάφορες εκτελέσεις του έργου ανά τον κόσμο και τα διάφορα στάδια μεταγραφής που υπέστη, κυρίως ως προς την ενορχήστρωση. Επιπροσθέτως, το ομώνυμο με το έργο λήμμα της wikipedia περιλαμβάνει μια σύντομη ανάλυση των διαφόρων μερών (rolls όπως ο Antheil τα ονομάζει).

Παραθέτω την ταινία με τη μουσική του Antheil όπως αρχικά είχε σχεδιαστεί:


Ως, ας μου επιτραπεί ο εντός πολλών εισαγωγικών όρος, "συναυλιακό κομμάτι", το Ballet Mèchanique είναι σχεδιασμένο να παίζεται χωρίς την παρουσία εκτελεστών επί σκηνής, με αυτοματοποιημένα όργανα τα οποία ελέγχουν μηχανισμοί. Εξ ού και η χρήση των μηχανικών (player) πιάνων. Τεχνικά χρειάστηκε μεταγραφές επί μεταγραφών και χρονικά χρειάστηκε 75 χρόνια από την σύνθεση της αρχικής version και 40 χρόνια έπειτα από το θάνατο του Antheil για να παρουσιαστεί το έργο όπως αρχικά το είχε οραματιστεί ο δημιουργός του. Ακολουθεί η εκτέλεση που έλαβε χώρα στην National Gallery of Art της Washington, στα πλάισια μιας μεγάλης ντανταϊστικής έκθεσης, το Μάρτιο του 2006. Τα όργανα είναι πλήρως αυτοματοποιημένα και τα οποία ελέγχει και υποστηρίζει το πρωτόκολλο MIDI και η ρομποτική τεχνολογία του σήμερα:

18/4/12

Stanisław Barcewicz

Περιπλανώμενος στα διαδικτυακά μονοπάτια του YouTube και "μπαίνοντας" ψηφιακά και αναδρομικά σε διάφορους χώρους ιστορικών συναυλιών, έπεσα επάνω στην ηχογράφηση του δευτέρου μέρους από το κοντσέρτο για βιολί του Tchaikovsky από τον Stanisław Barcewicz. O Barchewicz εκτελεί το έργο του δασκάλου του καθώς αφήνει κάθε πραγματεία περί εκτέλεσης με την απορία για το τι είδους παρατηρήσεις μπορεί να έκανε (εάν έκανε) ο Tchaikovsky σχετικά με το κτίσιμο μιας ικανοποιητικής προς αυτόν εκτέλεση. Η ταχύτητα είναι λίγο "στρετσαρισμένη" εξαιτίας της παλαιότητας της ηχογράφησης η οποία πραγματοποιήθηκε το 1905 στη Βαρσοβία, δεκατέσσερα χρόνια πριν το θάνατο του Barchewicz:




11/4/12

Καλό Πάσχα

Εύχομαι σε όλους τους φίλους του blog 


Καλή Ανάσταση με υγεία, χαρά και δημιουργία,


παρομοιάζοντας την τελευταία, σκεπτόμενος τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα, με τον, από τις στάχτες του αναγενόμενο, Φοίνικα. 

Νομίζω οι ηχητικές επιφάνειες των κατα Λουκάν Παθών του Penderecki ταιριάζουν στη φετινή Μεγάλη Εβδομάδα του Θείου Πάθους περισσότερο παρά ποτέ...


5/4/12

Pawel Szymanski - Dwie Etiudy na Fortepian

Το post αυτής της εβδομάδας αφορά στο πιανιστικό έργο "Dwie Etiudy na Fortepian (1986) (Δύο Σπουδές για Πιάνο) του συνθέτη Pawel Szymanski. Αποπάσματα του έργου του Πολωνού συνθέτη άκουσα για πρώτη φορά στο μάθημα του Δημήτρη Συκιά για το set theory στο Δημοτικό Ωδείο Πετρούπολης το 2005.



Κατά τη γνώμη μου, η σημαντικότητα και ταυτόχρονα η ομορφιά του διπτύχου αυτού έγκειται στην τεχνοτροπία του Szymanski όσον αφορά στη διάρθρωση της υφής. Χρησιμοποιεί τονικά συστατικά για τη δημιουργία μιας ίσως όχι ατονικής αλλά σίγουρα ούτε και τονικής ατμόσφαιρας. Στην πρώτη σπουδή το βασικό μουσικό υλικό είναι τρίφωνες, ως επί των πλείστων, τονικές συγχορδίες ενώ στη δεύτερη έχουμε μια ανάπτυξη της υφής αυτής και διάσπαση του συγχορδιακού υλικού σε τονικοφανείς, κλιμακοειδείς μελωδικές γραμμές. Κάτι που μου φέρνει στο νου τη σχέση αντίθεσης μεταξύ της τεχνοτροπίας του πρώτου πρελουδίου και της πρώτης φούγκας από το πρώτο βιβλίο του Καλώς Συγκερασμένου Κλειδοκυμβάλου.


Σε αδημοσίευτη συνέντευξή του στον Trochimcimczyk το 1986, ο Szymanski λέει για τη μουσική του αναφερόμενος στα βασικά συστατικά που δομούν τη μουσική του γλώσσα:

"Δεν γνωρίζω τι είναι όμορφος ήχος. Η ομορφιά, φυσικά, είναι ο βασικός άξονας για όλα τα έργα τέχνης όσον αφορά στη δομή, όχι όμως και όσον αφορά στα μικρότερα στοιχεία τα οποία την απαρτίζουν. [...] Αναμφισβήτητα η φούγκα σε Σι ελάσσονα από το πρώτο βιβλίο του καλώς συγκερασμένου είναι όμορφη, ωστόσο είναι το ίδιο όμορφη και η τρίφωνη συγχορδία της Σι ελάσσονος;"



28/3/12

Με του Ορφέα το φως

Το ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη φιλοξενεί την περίοδο αυτή την έκθεση της ζωγράφου Ροζίνας Καρώνη. Μια θεματική έκθεση, υπό τον τίτλο "Με του Ορφέα το φως", αποτελούμενη από 50 έργα, συνοδευόμενα από λόγο και μουσική, τα οποία σκιαγραφούν την πορεία της ανθρώπινης ύπαρξης καθώς εξελίσσεται συνειδησιακά και οδεύει προς το δικό της "Ατέρμονα".

Ατέρμων


Στην προσωπική σελίδα της κυρίας Καρώνη μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες, καθώς επίσης και να δείτε πολλά από τα έργα της.

Κατά την επίσκεψή μου στην έκθεση είχα με τη δημιουργό μια σύντομη, πλην όμως ιδιαιτέρως όμορφη και ενδιαφέρουσα συζήτηση, την οποία θέλησα να ανεβάσω σε μορφή μίνι συνέντευξης-συζήτησης:

Μ.Π: Τι σημαίνει για εσάς η τέχνη της ζωγραφικής και τι υπάρχει πέρα από την αποτύπωση κάποιας μορφής ή ιδέας;

Ρ.Κ: Για μένα η ζωγραφική, παρά το γεγονός ότι είναι μια σπουδαία τέχνη, αυτή τη φορά δεν την αντιμετώπισα ως έκφραση με την έννοια της καλλιτεχνικής της υπόστασης. Ήταν για μένα το μέσο για να εξωτερικεύσω ιδέες και συναισθήματα τα οποία με πίεζαν μέσα μου σαν ένα ηφαίστειο και ήθελα να τα αποτυπώσω. Έχοντας τυχαία την ικανότητα της ζωγραφικής, έβγαλα χρησιμοποιώντας το υπέροχο αυτό μέσο το αποτέλεσμα αυτό. Για το λόγο αυτό ονομάζω την τεχνική μου "ζωγραφική της ενσυναίσθησης". Πιθανότατα αν είχα κλίση σε κάποια άλλη τέχνη, να είχα αποτυπώσει τις ίδιες ιδέες με διαφορετικό μέσο.

Μ.Π: Πώς αντιλαμβάνεστε την έννοια του αφηρημένου, στοιχείο το οποίο είναι φανερό ότι αποτελεί βασικό άξονα της τεχνοτροπίας για πολλά από τα έργα σας;

Ρ.Κ: Στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται τόσο πολύ για αφηρημένο αλλά για υπαρκτό. Δηλαδή ο εσωτερικός μου κόσμος και η ενσυναίσθηση ήταν πάρα πολύ κοντά στις εικόνες και τα συναισθήματά μου τα οποία με έσπρωχναν με κάποιο τρόπο να τα αποδώσω. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η "Βίδα" που οδεύει προς το φως και ο "Ατέρμονας". Πρόκειται δηλαδή για υπαρκτές εικόνες του εσωτερικού μου κόσμου και η ιδιωματική τους αποτύπωση.

Μ.Π: Παρατήρησα ότι τα περισσότερα έργα σας έχουν βασιστεί σε κάποιο ποίημα. Πόσο καθοριστική είναι για εσάς η σχέση μεταξύ λόγου και εικόνας στην αποτύπωση κάποιας μορφής ή ιδέας;

Ρ.Κ: Σίγουρα έπαιξε σημαντικό ρόλο όσον αφορά στην ανάγκη της έκφρασης. Έγραψα πρώτα όλα τα ποιήματα. Για το λόγο αυτό ονομάζω ένα από αυτά "Εν αρχή ήν ο λόγος",  επειδή έτσι ακριβώς το αισθάνθηκα. Έδωσα βάση στο λόγο ως τρόπο έκφρασης, παρ΄όλο του ότι δεν είμαι ποιήτρια και δεν είχα γράψει ποτέ ως τότε ούτε ένα ποίημα. Για πρώτη φορά αισθάνθηκα τη δύναμη του λόγου ως στοιχείο το οποίο έχει τη δυνατότητα να χτίσει ολόκληρη τη φύση. Πιστεύω ότι ίσως τελικά ο λόγος έχει και τη δύναμη να αναδομήσει τον ίδιο τον άνθρωπο.  

Μ.Π: Ποια είναι η συμβουλή σας προς κάθε νέο καλλιτέχνη, ζωγράφο ή μη, σχετικά με την αντίληψη της δημιουργίας και την αναγκαιότητα της έκφρασης;

Ρ.Κ: Σχετικά με αυτό, ήθελα να πω ότι όλη η δουλειά μου σε αυτή την έκθεση, αισθάνομαι ότι απευθύνεται και αφιερώνεται στα νέα παιδιά, με χαρακτηριστικά έργα τον "Κρυστάλλινο Κόσμο" και το "Άσπρο πουλί". Στην ηλικία αυτή διαπίστωσα δύο πράγματα: Πρώτον ότι πρέπει ο καλλιτέχνης να πιστέψει στον εαυτό του. Δεύτερον να αποφεύγει τις έμμεσες συγκρίσεις με άλλους καλλιτέχνες (καταλήγοντας ότι το έργο του είναι ήσσονος αξίας) και να δημιουργήσει βασισμένος σε αυτό που προστάζει το ίδιο του το είναι. Πιστεύω ότι αποδίδει κάποιος μόνο όταν κάνει αυτό που θέλει και όχι αυτό που φοβάται. Με μια λέξη, αυθεντικότητα, σε κάθε έκφανση της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Την ιδέα αυτή εκφράζει ο "Ατέρμων", την πορεία δηλαδή μέσω των διαφόρων βιωμάτων προς την κατάκτηση των "θέλω" του ανθρώπου, κατακτώντας ύστερα από πολύ κόπο στο τέλος τη "θέωσή" του.

14/3/12

Δόμνα Σαμίου (1928-2012)



Παραθέτω, αντί σχολιασμού ένα βίντεο από τη συναυλία στο Ηρώδειο το Σεπτέμβριο του 2004 με θέμα το Ηπειρώτικο τραγούδι. Άλλωστε τι θα μπορούσα να πω εγώ και ο οποιοσδήποτε εγώ, ικανό να εκθειάσει την προσφορά της  Κυρίας Δόμνας Σαμίου στη διδασκαλία, την καταγραφή, τη διάδοση και κυρίως τη διάσωση της παραδοσιακής μας μουσικής;



7/3/12

Celiphonia

Για αρκετά χρόνια πολλοί από τους Ρουμάνους συνθέτες του δευτέρου μισού του προηγούμενου αιώνα παρέμεναν στην αφάνεια, ομοίως και τα έργα τους και η σημαντικότατη προσφορά τους στη φασματική μουσική. Το post της εβδομάδας αυτής είναι αφιερωμένο στο Ρουμάνο συνθέτη Calin Ioachimescu και το έργο του "Celiphonia" για βιολοντσέλο και μαγνητοταινία. Το εν λόγω έργο γράφτηκε για τη βιολοντσελίστα Anca Vartolomei, έπειτα από στενή συνεργασία του συνθέτη και της εκτελέστριας όσον αφορά στη διαμόρφωση τόσο της δομής, όσο και των ηχοχρωμάτων και της λειτουργικότητας της σημειογραφίας. Επιπροσθέτως το έργο αυτό, εκμεταλλευόμενο διάφορους νόμους ακουστικής και ψυχοακουστικής σε συνδυασμό με τους ηλεκτρονικούς ήχους, αναπτύσσει μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ εκτελεστή-έργου-κοινού. Το μέρος της μαγνητοταινίας βασίζεται σε δεκαέξι διαφορτικούς ήχους του βιολοντσέλου, ηλεκτρονικά επεξεργασμένους. Το φασματικό υλικό αναπτύσσεται μέσα από την αλληλεπίδραση του οργάνου και της μαγνητοταινίας επιδρώντας καταλυτικά στη διαμόρφωση της φόρμας:





Με keywords Calin Ioachimescu μπορείτε να βρείτε διάφορα ενδιαφέροντα έργα του συνθέτη στο YouTube, όπως επίσης  γράφοντας Anca Vartolomei πολλές έξοχες εκτελέσεις διαφόρων έργων συνθετών του 20ού και 21ου αιώνα.

Πηγή: Horia Surianu & Joshua Fineberg (2000): Romanian spectral music or another expression freed, Contemporary Music Review, 19:2, 23-32

29/2/12

Maris Marais - Les Folies d'Espagne

Ο συνθέτης Marin Marais μας κληροδότησε το 1701 το έργο Les Folies d'Espagne το οποίο αποτελείται από 23 σύντομες παραλλαγές πάνω σε ένα θέμα βασισμένο στη Folia, μια από τις παλαιότερες καταγεγραμμένες μελωδίες. Συγκεκριμένα η πρώτη δημοσιευμένη μορφή της μελωδίας χρονολογείται περί τα μέσα του 17ου αιώνα, ωστόσο εικάζεται ότι συνετέθη αρκετά παλαιότερα. Λέγεται μάλιστα ότι ο Jean Baptiste Lully, δάσκαλος του Marais, πρώτος χρησιμοποίησε τη Folia, ως μελωδία και ως αρμονική διαδοχή [(i)-V-i-VII-III-VII-i-V-(i)]. Γενικότερα περισσότεροι από 150 συνθέτες έχουν βασίσει έργα τους σε αυτό το μουσικό υλικό.


Το Les Folies d'Espagne του Marais περιλαμβάνεται μέσα στο δεύτερο βιβλίο του με κομμάτια για μία ή δύο βιόλες da gamba και basso continuo (1701). Χωρίς το continuo, το έργο εντάσσεται συχνά στο καθιερωμένο ρεπερτόριο πολλών μονοφωνικών οργάνων. 

Ο Jordi Savall μας χάρισε μια εκπληκτική εκτέλεση του Les Folies d'Espagne και ο άγνωστος uploader είχε την ευγενή καλοσύνη να τη μοιραστεί μαζί μας:



Πέρα από την συνθετική και αισθητική αριστουργηματικοτητα του έργου, μεγάλη είναι και η διδακτική του αξία ως υλικό για τη μελέτη όσον αφορά στη σύνθεση παραλλαγών. Αξίζει να παρατηρηθεί ο τρόπος με τον οποίο ο Marin διανθίζει και αναπτύσσει μια απλή μελωδία βασισμένη σε μια επίσης απλή αρμονική διαδοχή. 

Παραθέτω ενδεικτικά το θέμα και τις δύο πρώτες παραλλαγές (χωρίς το continuo). Στις παραλλαγές σημειώνω και το θέμα σε μικρότερο πεντάγραμμο για πιο εύκολη αντιπαράθεση του μουσικού υλικού:





Μπορείτε να βρείτε ολόκληρη την παρτιτούρα σε έκδοση για φλάουτο στο IMSLP πατώντας εδώ

Επίσης, όλα τα βιβλία για viola da gamba και continuo από την ίδια πηγή πατώντας εδώ.


22/2/12

Μικρή στρατιωτική ιστορία...

Την ημέρα εκείνη απέμεινε στο πεδίο βολής μόνος.
Πικρό και ατιμωτικό για έναν υπολοχαγό,
γνήσιο λάκωνα ψευδο-απόγονο
να τον εγκαταλείπουν οι άντρες του.


Αγέροχος, λαμβάνοντας την πρηνηδόν θέση αναφώνησε:
-Επτά είδον!
Και πυροβόλησε τόσες φορές,
όσες η φθορά εξ αιτίας της παλαιότητας του όπλου επέτρεψε.


Το μόνο που βρέθηκε μπροστά από τον, ακόμα καπνίζοντα, κύλινδρο
ήταν ένας γέρικος, ασθενικός από την αρρώστια σκύλος
ο οποίος ενώθηκε με τη γη χωρίς φωνή,
σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ.


Η επόμενη εικόνα ήταν καμιά εικοσαριά γέρικοι, ασθενικοί σκύλοι
να ορμούν επιστρατεύοντας πεισματικά
όση δύναμη τους είχε απομείνει.


Το πτώμα του ανώνυμου, λάκωνα, ψευδο-απόγονου, λοχαγού πλέον,
βρέθηκε σε προχωρημένη αποσύνθεση
από τον κομπάρσο κάποιας από αυτές τις γνωστές,
αμερικάνικες αστυνομικές σειρές της τηλεόρασης.

15/2/12

Η Ιστορία ενός αγνώστου ηθοποιού

Ανάμεσα στο συνολικό συνθετικό έργο του Alfred Schnittke, ξεχωριστή θέση κατέχει η κινηματογραφική του μουσική, η οποία ντύνει και κοσμεί δέκα διαφορετικές ταινίες, συμπεριλαμβανομένου και του εικοσαλέπτου animation "The Glass Harmonica" του Andrei Krzhanovsky.  Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από την ταινία "The Story of an Unknown Actor", σκηνοθετημένη το 1976 από το Ρώσσο Alexandr Zarkhy. Πρόκειται για ένα waltz, η μελωδία του οποίου αποτελεί το βασικό θεματικό υλικό για ολόκληρο το soundtrack. Aκούγοντάς το ανεξάρτητα από την εικόνα, αναπτύσσεται μακριά από ιδιαιτέρως περίτεχνα μουσικά μοτίβα, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμα φορά ότι συχνά η ομορφιά κρύβεται μέσα στην απλότητα:


Rundfunk-Sinfonie-Orchester
Μαέστρος: Frank Strobel



8/2/12

T. Murail - Treize Couleurs Du Soleil Couchant

Ένα από τα πιο δημοφιλή μοντέλα που χρησιμοποιήθηκαν από τους συνθέτες της λεγόμενης "φασματικής μουσικής", είναι αυτό του Ring Modulation. Πρόκειται για μια τεχνική η οποία χρησιμοποιείται για την επεξεργασία ενός ηχητικού σήματος διαμέσου ενός άλλου. Το μαθηματικό μοντέλο της τεχνικής αυτής βασίζεται στο άθροισμα και τη διαφορά των δύο συχνοτήτων, πράγμα το οποίο συχνά χρησιμοποιείρται για την παραγωγή τετραφώνων συγχορδιών:





Το 1978 ο Tristan Murail χρησιμοποιεί την τεχνική αυτή στο έργο του "Treize Couleurs Du Soleil Couchant" για φλάουτο, κλαρινέτο, πιάνο, βιολί, βιολοντσέλο και ηλεκτρονικά. Το μουσικό υλικό των δύο πνευστών κατά κύριο λόγο αποτελείται από 13 συνηχήσεις στο ρόλο των δύο βασικών ηχητικών σημάτων, ενώ το μουσικό υλικό των δύο εγχόρδων αποτελείται από συχνότητες  οι οποίες προέρχονται από τα αλγεβρικά αθροίσματα των παραπάνω βασικών συχνοτήτων. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι το Treize Couleurs Du Soleil Couchant (μτφ Δεκατρία χρώματα του δύοντος ηλίου) είναι το πρώτο έργο στο οποίο ο Murail χρησιμοποιεί την τεχνική του Ring Modulation σε ηλεκτρακουστικό επίπεδο.

11/1/12

Τρία αποσπάσματα από τον Αλέξανδρο Δουμά (υιό)







Περί γνώσεως του καλού και του κακού:


Αφού ο Θεός χαίρεται περισσότερο για τη μετάνοια ενός αμαρτωλού παρά για εκατό αναμάρτητους δίκαιους, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε το Θεό να χαρεί.
Μπορεί να μας το ανταποδώσει με τόκο. Ας αφήσουμε στο διάβα μας την ελεημοσύνη της συγχώρεσής μας σ’ εκείνους που κατάστρεψαν οι γήινες επιθυμίες και που θα τους σώσει ίσως μια θεία ελπίδα και, όπως λένε οι γριούλες όταν συνιστούν κάποιο δικό τους γιατρικό, αν δεν κάνει καλό, τουλάχιστον δε θα κάνει ούτε και κακό.




Περιγράφοντας την καθημερινότητα των γυναικών ελευθερίων ηθών:


"Δεν ξέρουν τι θα πει κομψότητα και ευγένεια· είναι σαν τα σκυλιά που τους βάζουν αρώματα, βρίσκουν ότι μυρίζουν άσχημα και πάνε να κυλιστούν μέσα στη λάσπη."




Όλα βρίσκονται στο λίγο:


Το παιδί είναι μικρό κι ωστόσο περικλείει τον άντρα· ο εγκέφαλος είναι στενός κι ωστόσο στεγάζει τη σκέψη· το μάτι είναι μόνο ένα σημείο κι ωστόσο αγκαλιάζει λεύγες.