Επαντρεύαν ένα γέρο...

Είμαι υποχρεωμένος να αναφέρω ότι το παρακάτω απόσπασμα αφορά μόνο σε ενηλίκους. Μολονότι οι εμπειρίες που καθημερινώς αποκομίζουν τα παιδιά στις μέρες μας είναι σε πολλά σημεία πολύ περισσότερο άσεμνες και "ακατάλληλες" από όσο (θέλουμε να) νομίζουμε. 

Η δημοτική μας παράδοση βρύθει περιπαιχτικών και σκωπτικών τραγουδιών τα οποία ακούγονται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, κυρίως κατά την περίοδο ρων αποκρεών.  Πολλά από αυτά τα παραδοσιακά "γαμοτράγουδα" είναι πραγματικά αριστουργήματα, κατασκευασμένα με ιδιαίτερη ευφυία και ιδιάζουσα αισθητική, αποτελούμενα συχνά από βωμολοχίες. Χωρίς να έχω την ελάχιστη σχέση με το πεδίο της εθνομουσικολογίας και ταυτόχρονα απαλλαγμένος από κάθε είδους ψεύτικης σεμνοτυφίας, μπορώ να πω ότι πολλά από τα τραγούδια αυτά παρουσιάζουν με το δικό τους τρόπο την καθημεριμότητα του κάθε τόπου και διακομμωδούν τις "πονηρές" πτυχές του έλληνα με γνώμονα το τρίπτυχο του τόπου, του χρόνου και της κοινωνικής ομάδας. Πολλούς από τους παραδοσιακούς αυτούς θησαυρούς έφερε και διατήρησε στο φως η Δόμνα Σαμίου.

Η αριστουργηματικότητα του τραγουδιού "επαντρεύαν ένα γέρο" έγκειται στο βασικό στιχουργικό του άξονα, ένα παράθεμα το οποίο μεγαλώνει ανα ένα με δύο επιπλέον λέξεις σε κάθε επανάληψη:

Ακούω την ίδια τεχνική και σε πολλά μέρη από το θεατρικό κομμάτι του Γιώργου Απέργη "Corps a corps", γραμμένο για το περσικό, σταμνοειδές κρουστό όργανο "Tonbak" και ομιλία από τον εκτελεστή: