Από την "Κυρία με τις καμέλιες" (1852)
Περί γνώσεως του καλού και του κακού:
Αφού ο Θεός χαίρεται περισσότερο για τη μετάνοια ενός αμαρτωλού παρά για εκατό αναμάρτητους δίκαιους, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε το Θεό να χαρεί.
Μπορεί να μας το ανταποδώσει με τόκο. Ας αφήσουμε στο διάβα μας την ελεημοσύνη της συγχώρεσής μας σ’ εκείνους που κατάστρεψαν οι γήινες επιθυμίες και που θα τους σώσει ίσως μια θεία ελπίδα και, όπως λένε οι γριούλες όταν συνιστούν κάποιο δικό τους γιατρικό, αν δεν κάνει καλό, τουλάχιστον δε θα κάνει ούτε και κακό.
Περιγράφοντας την καθημερινότητα των γυναικών ελευθερίων ηθών:
"Δεν ξέρουν τι θα πει κομψότητα και ευγένεια· είναι σαν τα σκυλιά που τους βάζουν αρώματα, βρίσκουν ότι μυρίζουν άσχημα και πάνε να κυλιστούν μέσα στη λάσπη."
Όλα βρίσκονται στο λίγο:
Το παιδί είναι μικρό κι ωστόσο περικλείει τον άντρα· ο εγκέφαλος είναι στενός κι ωστόσο στεγάζει τη σκέψη· το μάτι είναι μόνο ένα σημείο κι ωστόσο αγκαλιάζει λεύγες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου