Με του Ορφέα το φως

Το ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη φιλοξενεί την περίοδο αυτή την έκθεση της ζωγράφου Ροζίνας Καρώνη. Μια θεματική έκθεση, υπό τον τίτλο "Με του Ορφέα το φως", αποτελούμενη από 50 έργα, συνοδευόμενα από λόγο και μουσική, τα οποία σκιαγραφούν την πορεία της ανθρώπινης ύπαρξης καθώς εξελίσσεται συνειδησιακά και οδεύει προς το δικό της "Ατέρμονα".

Ατέρμων

Στην προσωπική σελίδα της κυρίας Καρώνη μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες, καθώς επίσης και να δείτε πολλά από τα έργα της.

Κατά την επίσκεψή μου στην έκθεση είχα με τη δημιουργό μια σύντομη, πλην όμως ιδιαιτέρως όμορφη και ενδιαφέρουσα συζήτηση, την οποία θέλησα να ανεβάσω σε μορφή μίνι συνέντευξης-συζήτησης:

Μ.Π: Τι σημαίνει για εσάς η τέχνη της ζωγραφικής και τι υπάρχει πέρα από την αποτύπωση κάποιας μορφής ή ιδέας;

Ρ.Κ: Για μένα η ζωγραφική, παρά το γεγονός ότι είναι μια σπουδαία τέχνη, αυτή τη φορά δεν την αντιμετώπισα ως έκφραση με την έννοια της καλλιτεχνικής της υπόστασης. Ήταν για μένα το μέσο για να εξωτερικεύσω ιδέες και συναισθήματα τα οποία με πίεζαν μέσα μου σαν ένα ηφαίστειο και ήθελα να τα αποτυπώσω. Έχοντας τυχαία την ικανότητα της ζωγραφικής, έβγαλα χρησιμοποιώντας το υπέροχο αυτό μέσο το αποτέλεσμα αυτό. Για το λόγο αυτό ονομάζω την τεχνική μου "ζωγραφική της ενσυναίσθησης". Πιθανότατα αν είχα κλίση σε κάποια άλλη τέχνη, να είχα αποτυπώσει τις ίδιες ιδέες με διαφορετικό μέσο.

Μ.Π: Πώς αντιλαμβάνεστε την έννοια του αφηρημένου, στοιχείο το οποίο είναι φανερό ότι αποτελεί βασικό άξονα της τεχνοτροπίας για πολλά από τα έργα σας;

Ρ.Κ: Στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται τόσο πολύ για αφηρημένο αλλά για υπαρκτό. Δηλαδή ο εσωτερικός μου κόσμος και η ενσυναίσθηση ήταν πάρα πολύ κοντά στις εικόνες και τα συναισθήματά μου τα οποία με έσπρωχναν με κάποιο τρόπο να τα αποδώσω. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η "Βίδα" που οδεύει προς το φως και ο "Ατέρμονας". Πρόκειται δηλαδή για υπαρκτές εικόνες του εσωτερικού μου κόσμου και η ιδιωματική τους αποτύπωση.

Μ.Π: Παρατήρησα ότι τα περισσότερα έργα σας έχουν βασιστεί σε κάποιο ποίημα. Πόσο καθοριστική είναι για εσάς η σχέση μεταξύ λόγου και εικόνας στην αποτύπωση κάποιας μορφής ή ιδέας;

Ρ.Κ: Σίγουρα έπαιξε σημαντικό ρόλο όσον αφορά στην ανάγκη της έκφρασης. Έγραψα πρώτα όλα τα ποιήματα. Για το λόγο αυτό ονομάζω ένα από αυτά "Εν αρχή ήν ο λόγος",  επειδή έτσι ακριβώς το αισθάνθηκα. Έδωσα βάση στο λόγο ως τρόπο έκφρασης, παρ΄όλο του ότι δεν είμαι ποιήτρια και δεν είχα γράψει ποτέ ως τότε ούτε ένα ποίημα. Για πρώτη φορά αισθάνθηκα τη δύναμη του λόγου ως στοιχείο το οποίο έχει τη δυνατότητα να χτίσει ολόκληρη τη φύση. Πιστεύω ότι ίσως τελικά ο λόγος έχει και τη δύναμη να αναδομήσει τον ίδιο τον άνθρωπο.  

Μ.Π: Ποια είναι η συμβουλή σας προς κάθε νέο καλλιτέχνη, ζωγράφο ή μη, σχετικά με την αντίληψη της δημιουργίας και την αναγκαιότητα της έκφρασης;

Ρ.Κ: Σχετικά με αυτό, ήθελα να πω ότι όλη η δουλειά μου σε αυτή την έκθεση, αισθάνομαι ότι απευθύνεται και αφιερώνεται στα νέα παιδιά, με χαρακτηριστικά έργα τον "Κρυστάλλινο Κόσμο" και το "Άσπρο πουλί". Στην ηλικία αυτή διαπίστωσα δύο πράγματα: Πρώτον ότι πρέπει ο καλλιτέχνης να πιστέψει στον εαυτό του. Δεύτερον να αποφεύγει τις έμμεσες συγκρίσεις με άλλους καλλιτέχνες (καταλήγοντας ότι το έργο του είναι ήσσονος αξίας) και να δημιουργήσει βασισμένος σε αυτό που προστάζει το ίδιο του το είναι. Πιστεύω ότι αποδίδει κάποιος μόνο όταν κάνει αυτό που θέλει και όχι αυτό που φοβάται. Με μια λέξη, αυθεντικότητα, σε κάθε έκφανση της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Την ιδέα αυτή εκφράζει ο "Ατέρμων", την πορεία δηλαδή μέσω των διαφόρων βιωμάτων προς την κατάκτηση των "θέλω" του ανθρώπου, κατακτώντας ύστερα από πολύ κόπο στο τέλος τη "θέωσή" του.